Pamiętam jak jakiś czas temu rozmawiałam z kimś na temat tego,że mam wyrzuty względem siebie, że nie chce mi się chodzić z dzieciakami na dwór, że muszę sie nimi zajmować, że to nie tak być powinno. Że przecież matka to powinna uwielbiać takie rzeczy, że powinna cieszyć się z takich chwil, etc. Miałam do siebie straszny żal do siebie oto.
Teraz nie mam.
Co się zmieniło???
Zmieniłam się ja. Ale nie w taki sposób,że przetłumaczyłam sobie,że skoro jestem mamą to jednak kocham te spacery i te zabawy z tą dorastającą młodzieżą. Teraz kocham, choć czasem cięzko mi pogodzić obowiązki zwgledem trójki urwisów:) Ale....
Zmieniłam się, bo przestałam się siłować sama ze sobą!!! Kiedyś, w czasie tych własnie nielubień podwórkowych, chciałam mieć wszystko: własną, idealnie prosperującą, firmę, idealnie czyste mieszkanie, pomalowane na czerwono paznokcie, czas na czytanie książek, itd, itp. Nie miałam tego i się wściekałam. Bardziej tkwiłam w tym, że tego wszystkiego nie mam niż w tym, co mam.
Mój luby powtarzał mi,że powinnam cieszyc się tym, co mam , dziękować za zdrowe dzieci, że jest co jeść, gdzie spać.... Ale ja własnie tą powinnością byłam zmęczona, chciałam czegoś czego nie miałam i sie frustrowałam.
Co zatem się zmieniło,że teraz jest inaczej?
